Руханият

Колхоз парторгі Кәрім бір күні үйіне шұжықтай тұнған әдемі семіз бурыл ат жетектеп келді.

Бабам тұлпар жаратты, Құлынында танып-ақ. Тұлпар барда қанатты Шайқалмайды шаңырақ.

Терезеден күзгі күннің жылы шуағы төгіледі. Мамыражай шақ. Тек қос сағаттың тық-тық еткен дыбыстары ғана естіліп тұр.

Олар аңдып тұрып, күшіктердің басы қылт еткен сәт шап беріп мойнынан ұстап алады да, дырылдатып сүйреп сыртқа шығарады. Содан ал кеп ойна! Өздері сондай сүйкімді....

Біздің ауылда Аққыз әжейдің тәтті алмасы бар. Ол — дүние жүзіндегі ең тәтті алма. Шын айтам.

Ол артынан маған аяушылықпен үңіліп, мұрнын тыржита қарады. Іле қайта ренжіді.

Қос өркешті Қазығұрт тауының төбесі, Нұх пайғамбардың кемесі тоқтап қалған. Қазығұрт ата мен Қазығұрт ана қастарында бүкіл жан- жануарлар жұптарымен.

Бар адам кітапқа қарыздар.

(заманауи ертегі)

Бар еркелігін, бар тентектігін қыңқ демей көтеретін әжесін жақсы көрмегенде кімді жақсы көрсін.