Руханият

Сарытөбенiң басына шыққан кезде артыма қайырылып бiр қарадым. Лагерьде қатты қорқатын адамым – Асан. Рұқсатсыз аяғыңды қия бастырмайды. Сондықтан бала бiткен түскi демалыс...

Жаңа қонысқа түнде жеттік. Бәрімізді жол соғып әбден қалжырағандықтан жүктің біразы үйге кірмей қалды.

Мәмбет оған бір тал бұта құрлы да болған жоқ, танктің зіл кеудесіне көміліп қала берді...

Кенет трамвайдың жүрісі күрт баяулағанда, шал ілгері лықсып, құлай жаздап қалды. Оның арт жағына таман тақыр бас кішкене бала түр еді.

Сәрсебектің жолдастары ондай емес, бой түзеу жағына келгенде шетінен сақа болып қалған жігіттер.

Үлкен болдым мен енді, Үйден шаңды қуамын. Шүберекпен еденді, Жалтыратып жуамын.

Бітпейтін ұзақ соғыс халықтың титығына мықтап жеткен.

Балаларым жаман болса екен дейтін ана бар ма? Ол бізді, әрине, татулыққа шақырады.

Жеу үшін де талқанды, Еңбек етіп терлейсің. Жауыр қылмай арқаңды, Қиындықты жеңбейсің.