Тег: әдебиет

Айнала дала жым-жырт. Құлаққа ұрған танадай, тырс еткен дыбыс жоқ. Аппақ ұлпа қарға бөккен сонау белес-белес адырлар, әрі ұзаған сайын бұлдырлана, шегі жоқ сияқты көрінеді.

Табаны сөгіліп, тістері ырсиған салпы ауыз етік, бір жақ жамбасына қисайған құныс бәтеңке, қонышы бүктетіліп мыжырайған пима.

Аяқ-қолы сау бола тұрып қарт атасына көмектесуден қашатыны үшін ұялды.

Әуелгі ниеті Олжасты қуантып, көп-көп асық ұтпақшы еді, ол жоспары іске аспады. Кешелі бері екі жүздей асықтан айрылып отыр. Екі жүз асық... Аз емес...

Айгүл бәрін сағынып отыр. Бақшаның аяғында бұлақ болатын. Содан күніге су әкелетін. Әжесінің қара қасқа қойының егіз тапқаны да есінде.

Оны айдаһарларға жат мінезіне қарап бәрі “Момын” деп атап кетіпті.

Басқа жәндіктер гүлге қонып, бау-бақшаны аралап ұшып, сауық-сайран салып жатқанда құмырсқалардың тіршілігінде еш қызық жоқтай көренетін.

Көк теңіздің бетінде толқын мен самал жел дос болған деседі.

Бір күні құрбақа, тышқан, құмырсқа – үшеуі кімнің жақсы мекені, жайлы қонысы бар екенін білмекші болып жолға шықты.

Мүлгіген даланы таңғы самал қозғаған өсімдік атаулының сыбдыры мен у-шу құс даусы басып кетті.